Patronka

 

Patronką naszej szkoły jest Święta Jadwiga - Królowa Polski
 

 

      Matką Jadwigi, najmłodszej z córek Ludwika Węgierskiego, była druga żona władcy - Elżbieta Bośniaczka. Przyszła polska monarchini urodziła się ok. 1374 r. (w niektórych źródłach podawany jest rok 1373) a lata swej młodości spędziła w stolicy Węgier, większość czasu poświęcając lekturze, nauce języków obcych, a także zainteresowaniom związanym z różnymi dziedzinami sztuki. Pomiędzy 1378 a 1379 rokiem Jadwiga przebywała na wiedeńskim dworze Habsburgów, gdzie została zaręczona z księciem austriackim Wilhelmem.

       Śmierć ojca w 1382 roku całkowicie odmieniła jej dalsze losy. Polski tron miał przypaść jednej z córek zmarłego, lecz żadna z nich nie osiągnęła stosownego wieku, by objąć władzę. W Polsce nastąpiło trwające dwa lata bezkrólewie. Po długich rozmowach ustalono, że na krakowskim tronie zasiądzie Jadwiga, która będzie kierowała państwem.

     16 października 1384 roku w katedrze wawelskiej została ukoronowana na króla Polski dziewczynka mająca niewiele ponad 10 lat. Młodziutka monarchini nie mogła oczywiście sama rządzić. Sprawy kraju wzięli w swoje ręce możni małopolscy.

        Ze względu na złożoną sytuację polityczną oraz w obliczu wspólnego wroga - zakonu krzyżackiego - doszło do rozmów z księciem litewskim Jagiełłą. W trakcie rokowań ofiarowano mu rękę Jadwigi. Na mocy unii w Krewie Jagiełło przybył w 1386 roku do Krakowa i poślubił władczynię. Odtąd małżonkowie rządzili wspólnie, gdyż oboje posiadali tytuły monarchów. Rok później Jadwiga poprowadziła wyprawę mającą na celu ponowne przyłączenie do Polski Rusi Halickiej, wcielonej w obszar państwa węgierskiego przez jej ojca. Przedsięwzięcie odniosło pełny sukces.

        Królowa, wykazując się talentem dyplomatycznym, brała także udział w trudnych rokowaniach z Krzyżakami, dotyczących Pomorza Gdańskiego. Przede wszystkim jednak bardzo chętnie sprawowała obowiązki pani wawelskiego dworu. Z upodobaniem wydawała uczty, przyjmowała dostojników i dyplomatów, nie stroniła od męskich rozrywek, takich jak polowania i jazda konna. Utrzymywała strzelców oraz psiarnię.
Przestrzegała zasad wiary, wiele czasu spędzając na modlitwach.

        Jan Długosz pisał:
"Ubogim, wdowom, przybyszom, pielgrzymom i wszelkim ludziom nieszczęśliwym i potrzebującym okazywała wspaniałomyślność, wielką rozrzutność, hojność. Nie można w niej było dostrzec śladu lekkomyślności, śladu gniewu i pychy, śladu zawiści."

        Królowa Jadwiga położyła duże zasługi w rozwój polskiej nauki. Chętnie gościła uczonych, prowadząc z nimi ożywione dyskusje. W swoim testamencie hojna Jadwiga przekazała Akademii Krakowskiej swoje klejnoty na odnowienie uczelni, której rozwój zahamowała śmierć Kazimierza Wielkiego.

        Jadwiga dała swojemu mężowi tylko jedną córkę - Elżbietę Bonifację, która niestety zmarła kilka dni po urodzeniu. Niedługo potem, 17 lipca 1399 roku w Krakowie, zakończyła życie królowa, mając zaledwie 25 lat. Trwała pamięć o jej bogobojnym postępowaniu, dobroci i prawości. Już za życia otaczana czcią, po śmierci stała się powszechnie uwielbianą. 

        Profesorowie Papieskiej Akademii i Uniwersytetu Jagiellońskiego stale prowadzą badania na temat epoki i tej mądrej królowej. Dowodzą, że miała ogromną wiedzę, władała wieloma językami, zgromadziła wspaniałą bibliotekę, odbudowała Akademię Krakowską. Współczesne Polki śmiało mogą brać przykład ze średniowiecznej damy.

        Dr Ryszard Skowron - kierownik Pracowni Historycznej na Wawelu mówi, że przez kilka wieków nie wiadomo było dokładnie, w którym miejscu wawelskiej katedry spoczywała królowa. Dopiero w czasie przeprowadzonych prac konserwatorskich w 1887 roku odkryto królewski grób i uroczyście przeniesiono królową do sarkofagu. Następne otwarcie grobu, bo tego wymagał rozpoczęty proces beatyfikacyjny, odbyło się w 1949 roku. Znany profesor medycyny sądowej, Jan Olbrycht, który obejrzał i wymierzył każdą królewską kosteczkę podał, że Jadwiga miała 180 cm wzrostu. Była nie tylko wysoką, ale również dobrze zbudowaną blondynką. To, że była piękna wiadomo było z ówczesnych przekazów.

        31.05.1979 r. papież Jan Paweł II wyniósł Jadwigę na ołtarze, ogłaszając błogosławioną. 

     Kanonizacja Królowej Jadwigi odbyła się 8 czerwca 1997 r. w Krakowie w czasie pielgrzymki papieskiej do Polski. 

      Przy sarkofagu królowej na Wawelu zawsze leżą świeże kwiaty, klęczą modlący się. A przecież ten rzeźbiony, w białym marmurze piękny grobowiec stoi pusty. Od czasu, gdy monarchini została świętą, jej doczesne szczątki umieszczono pod czarnym wawelskim krzyżem; tym samym, pod którym zawsze się modliła.
 

                       

Sarkofag Królowej Jadwigi w Katedrze Wawelskiej - zawsze jest tu wielu odwiedzających.
 

                      

 Berło i jabłko Królowej Jadwigi

 

Na stronie internetowej Katedry Wawelskiej znajdziecie wiele informacji i zdjęć związanych z Patronką naszej szkoły. Polecamy!

 

Opracowała:
Hanna Kamieniarz